Wetten

Naam	Omschrijving
General Data Protection Regulation	Deze verordening standaardiseert de regels voor de verwerking van persoonsgegevens door particuliere bedrijven en overheidsinstanties in de Europese Unie. Het doel van de verordening is het garanderen van de bescherming van persoonsgegevens binnen de Europese Unie en het waarborgen van het vrije verkeer van gegevens binnen de Europese interne markt. In Nederland staat de verordening bekend als de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG).
Network and Information Systems (NIS) directive 2	De oorspronkelijke NIS-directive regelt de beveiliging van netwerk- en informatiesystemen van aanbieders van essentiële diensten (AED’s) en van digitale dienstverleners (DSP’s), onder meer door hen te laten voldoen aan een zorg- en meldplicht. De AED’s dienen door de lidstaten zelf te worden aangewezen. De NIS directive 2 vervangt de NIS-directive en stelt maatregelen vast om een hoog gemeenschappelijk niveau van cyberbeveiliging in de Unie te waarborgen. Dit betekent onder meer dat lidstaten nationale strategieën voor cyberbeveiliging moeten vaststellen en nationale autoriteiten, centrale contactpunten en computer security incident response teams (CSIRT’s) moeten aanwijzen. Daarnaast worden eisen gesteld aan risicobeheer, rapportage en het delen van informatie op het gebied van cyberbeveiliging. De NIS2 directive zal in Nederland worden geïmplementeerd in de vorm van de Cyberbeveiligingswet.
Wet digitale overheid	De Wet digitale overheid faciliteert de implementatie van de initiële eIDAS verordening uit 2014 in Nederland. Het regelt dat Nederlandse burgers en bedrijven veilig en betrouwbaar kunnen inloggen bij de (semi-)overheid. Het stelt eisen aan de betrouwbaarheid van identificatiemiddelen, waardoor overheidsorganisaties gedwongen worden op een meer professionele manier met toegang om te gaan. Burgers krijgen elektronische identificatiemiddelen met een substantiële of hoge mate van betrouwbaarheid. Er moeten ook private identificatiemiddelen kunnen worden ondersteund. De wet stelt daarnaast het toepassen van specifieke open standaarden verplicht.
eIDAS 1.0	eIDAS staat voor ‘Electronic Identification And Trust Services’. Met de eIDAS verordening hebben de Europese lidstaten afspraken gemaakt om dezelfde begrippen, betrouwbaarheidsniveaus en onderlinge digitale infrastructuur te gebruiken voor grensoverschrijdende transacties en het gebruik van vertrouwensdiensten. Een onderdeel van de verordening is het grensoverschrijdend gebruik van Europees erkende identificatiemiddelen. Dit kan alleen met een betrouwbare online identiteitscheck aan de voordeur. Hierdoor wordt het makkelijker en veiliger om binnen Europa online zaken te regelen. Concreet betekent dit dat burgers en organisaties die de beschikking hebben over een erkend identificatiemiddel dezelfde zaken moeten kunnen regelen als alle andere burgers en organisaties in een lidstaat. Levert een dienstverlener digitale toegang, dan wordt deze daarom verplicht, niet alleen Nederlandse, maar ook Europees erkende identificatiemiddelen te accepteren. Op basis van de eIDAS verordening zijn eHerkenning en DigiD genotificeerd (erkend) voor grensoverschrijdende dienstverlening.
eIDAS 2.0	De herziene versie van de verordening introduceert Europese digitale identiteits wallets waarmee burgers en organisaties gebruik kunnen maken van digitale diensten. Het gebruik van de wallet is op basis van vrijwilligheid en maakt het mogelijk voor burgers en organisaties om controle te hebben over hun gegevens. De wallet kan gebruikt worden als een identificatiemiddel, voor machtigen en vertegenwoordigen, voor elektronisch ondertekenen en als een middel voor het veilig delen van gegevens. Het maakt gebruikt van verifieerbare verklaringen om bewijzen te leveren aan vertrouwende partijen.